Ռուսական ՆՏՎ հեռուստաալիքը թողարկել է «Սպիտակ կետ» վավերագրական ֆիլմը, որտեղ վերլուծվում է հայտնի ներդրող և բարերար Ջորջ Սորոսի գործունեությունը։
Ջորջ Սորոսը հայտնի է դարձել 62 տարեկանում «սև չորեքշաբթուց» հետո. 1992 թվականի սեպտեմբերի 16-ին, երբ բրիտանական ֆունտի դեմ խաղում իր հեջ ֆոնդի Quantum Fund-ի միջոցով 10 միլիարդ դոլար կուտակելով և օգտվելով Փոխարժեքների կարգավորման եվրոպական մեխանիզմի անկատարությունից, որի պատճառով ֆունտը փաստացի գերագնահատվել էր, վաստակել է 1 միլիարդ դոլար։
Ընդամենը մեկ օրում ֆունտը դոլարի նկատմամբ էժանացավ 4,5%-ով, դրա անկումը շարունակվեց, ընդհանուր առմամբ Բրիտանիան կորցրեց մոտ 3,4 մլրդ ֆունտ։ Հենց այդ պահից սկսած մարգինալ ֆինանսական հաստատության հեջ ֆոնդերը վերածվեցին ֆինանսական շուկաների ամենահզոր գործիքներից մեկի:
1997 թվականի ամռանը Ջորջ Սորոսը հրահրեց ասիական ֆինանսական ճգնաժամը, որը դոմինոյի սկզբունքով հանգեցրեց մի շարք դեֆոլտների համաշխարհային շուկաներում, այդ թվում` Արգենտինայում և Ռուսաստանում (Ուկրաինայում դեֆոլտը «տեխնիկական» էր. վարկատուների հետ հաջողվել էր պայմանավորվել վերակառուցման վերաբերյալ), իսկ ավելի ուշ հանգեցրեց ամերիկյան «դոթքոմ» շուկայի փլուզմանը։ Այնուհետև Ջորջ Սորոսն ավելի, քան 1 միլիարդ դոլար խաղադրույք կատարեց թայլանդական բատի անկման վրա և մի խումբ այլ ֆինանսիստների հետ խաղաց մալայզիական ռինգգիտի դեմ:
Գլխի ընկնելով, որ ֆինանսական սպեկուլյացիաներն ավելի հեշտ կտրվեն բարերարի համբավ ունեցող մեկին, Սորոսը հիմնեց «Բաց հասարակության» ֆոնդը, որը պաշտոնապես հայտարարում է ամբողջ աշխարհում ժողովրդավարության և լիբերալ արժեքների խթանման իր նպատակների մասին: Դրան զուգահեռ ստեղծվեց «ազդեցության գործակալների» համակարգ՝ կապված Ոչ առևտրային կազմակերպությունների ֆոնդի հետ։ Եվ այն վայրերում, որտեղ դժվար էր այդ մարդկանց ընտրությունների միջոցով իշխանության բերելը, կիրառվեցին հեղափոխությունների գործիքները, որոնք սկսվեցին Հարավսլավիայում և շարունակվեցին հետխորհրդային տարածքում՝ Վրաստանում, Ուկրաինայում, Ղրղզստանում, Մոլդովայում, Հայաստանում և այլ երկրներում։
Այսօր դժվար է հավատալ, բայց Ուկրաինան դարձել է նախկին ԽՍՀՄ այն քիչ երկրներից մեկը, որտեղ ժամանակին հրաժարվել են համագործակցել Սորոսի հետ։
Ֆիլմում փորձել են ցույց տալ, որ ֆինանսիստի՝ այս կամ այն արժույթով խաղալու փորձերը միշտ չէ, որ հանգեցրել են ցանկալի արդյունքի։ Ավելի շուտ, ամենազոր խաղացողի կերպարը ձեռք է բերվել հաջող PR-ի միջոցով։ Օրինակ` 1997 թվականին Հոնկոնգի դոլարի դեմ խաղալու փորձն ավարտվեց Չինաստանի կոմունիստական կուսակցության ընկերների նախազգուշացմամբ, որ Պեկինը «կհամապատասխանի» իր Հատուկ ինքնավար շրջանի Կենտրոնական բանկին ոչ միայն ոսկե և արժութային պահուստներով, այլ նաև հատուկ ծառայություններով։ Իսկ Սորոսը չհամարձակվեց շարունակել խաղը:
Պակաս հետաքրքիր չէր Սորոսի փորձը ելցինյան Ռուսաստանում, որտեղ նրան պարզապես Բորիս Բերեզովսկին լքեց «Սվյազինվեստ»-ի հետ խարդախության մեջ: Ամերիկացի ներդրողը, գնելով «փուչ մի բան», վստահ էր, որ «ոչ թանկ գնով» կստանա թերագնահատված ակտիվը։
Ջորջ Սորոսն ու նրան հետևող ֆինանսիստները կորուստներ են կրել Դոնալդ Թրամփի հետ առճակատման պատճառով։ Նրանք իրենց գումարները դրել են ֆոնդային ինդեքսների անկման վրա: Սպասվում էր, որ Թրամփի մակրոտնտեսական քաղաքականությունը կհանգեցնի շուկաների փլուզմանը։ Բայց Դոու Ջոնսը ԱՄՆ 45-րդ նախագահի օրոք գրեթե անընդհատ աճում է, բացառությամբ մի քանի «ճշգրտումների» և համաճարակի սկզբում տեղի ունեցած կարճատև փլուզման. չորս տարվա ընթացքում ինդեքսն աճել է 56%-ով, ինչը ներդրողին բերել է լուրջ վնասներ՝ մինչև մեկ միլիարդ դոլար։ Թրամփի կողմնակիցները 10 օրվա ընթացքում 100 հազար ստորագրություն են հավաքել Սպիտակ տուն ուղղված խնդրագրի վերաբերյալ՝ Սորոսին ահաբեկչության ֆինանսավորող ճանաչելու պահանջով։
Բացի այդ, Ջորջ Սորոսը մեղադրվում էր հակազգային գործունեության մեջ ոչ միայն Թրամփի ժամանակաշրջանի Միացյալ Նահանգներում, այլ նաև իր հայրենիքում՝ Հունգարիայում, որտեղ նա հետախուզման մեջ է, ինչպես նաև իրավաբանորեն սահմանափակել են նրա կառույցներին ազդեցությունը քաղաքականության վրա: Հետաքրքիր է, որ Իսրայելը հավատարիմ է նմանատիպ դիրքորոշմանը, որտեղ Ջորջ Սորոսը մեղադրվում է հրեական պետության դեմ հանդես եկող պաղեստինցիներին աջակցելու մեջ: Սորոսի հայտարարությունները, թե ժամանակակից աշխարհում հակասեմիտիզմը հենց Իսրայելի վարած քաղաքականության հետևանքով է, այս երկրում անընդունելի են համարվում։
Սորոսի հետ փոխկապակցված հասարակական կազմակերպությունները 2015 թվականի վերջից անցանկալի են համարվում նաև Ռուսաստանում։